Geçmiş dönemlerde anne – babalar ve psikologlar, hayali arkadaşların yalnızlık, sosyal beceriksizlik veya başka bir psikolojik problemin belirtisi olabileceğini düşünüyordu. Halbuki hayali arkadaşları olan çocukların ekseriyetinin, bu tür bir hayali arkadaşı olmayan çocuklara göre daha dışa dönük oldukları ortaya çıktı. Bunun yanında zeka, yaratıcılık veya mantık bakımından diğer çocuklardan farklı değiller.

Öte yandan çok televizyon izleyen, okuyan veya kendisine kitap okunan çocukların hayali arkadaş yaratma ihtimali daha düşüktür.

Bu bulgu öyküler ve hayali arkadaşların gün boyu yaşanan pratik deneylere hayali deneyleri ekleyerek, çocuğun dünyayı -bilhassa da içindeki insanları- daha iyi anlamasını sağladığını ve böylece zihinsel gelişmesinde benzersiz ve önemli bir rol oynadığını düşündürüyor.