Yoğum iş yaşamı sebebiyle eve hem fizyolojik hem de psikolojik olarak yorgun bir halde gelen anne babalar, çocuklarıyla zaman geçirme ve oynama hususunda halsiz ve isteksiz olabilirler.

Anne ve babanın işten döndükten sonra çocuğuna “Odanda oyna.”, “Şu an seninle ilgilenemem çünkü yorgunum.” gibi olumsuz tepkilerde bulunması, çocuğun manevi gereksinimlerinin yeteri kadar karşılanamamasına sebep olur.

Bu durumda çocuk mutsuz olur ve aile kavramına karşı da güvensiz hale gelir. İşte bu yüzden çocukla az da olsa vakit geçirilmeli ve o vakit de kaliteli bir şekilde harcanmalıdır. Çocukla geçirilecek kaliteli vaktin yerine hiçbir şey konulamaz. Birebir sevgi ve ilginin çocuğun kendine güvenmesi bakımından çok önemli bir rolü vardır.