Evrenin ve insanlığın varlığıyla birlikte çiftleşme olgusu da güdüsel olarak gelişmiştir.

İnsan yalnız kalabilseydi eğer kadın yaratılmazdı. Erkeğin yanında bir kadının olması birlikteliğin, üremenin doğal sonucudur. Bu yüzden insan yalnız kalamaz yani yalnızlık sevilse de yalnız kalınamaz.

Yalnızlık her ne kadar bireysel özgürlük açısından kişiyi mutlu etse de bir süre sonra yerini, acıya, hüzüne, mutsuzluğa bırakıyor. İnsan özel bir kişi tarafından önemsenmeye, sevilmeye, ilgiye, değere ihtiyaç duymaya başlıyor. Bir zaman sonra yalnızlık  insana sıkıntı vermeye başlar ve dört duvar arasında kendi kendinize konuşmaya başlarsınız.

Her ne kadar yalnızlığın, dinginlik, huzur, yönetilmemek, kimsenin karışmaması gibi olumlu yönleri olsa da bir süre sonra kişide kişilik bozukluğu, davranış bozukluğu, obsesiflik, paranoid gibi psikolojik rahatsızlıklar ve bazı fobiler yaşamasına neden olabilir.

Genç yaşlarda yalnızlık kişiye iyi gelse de yaş ilerledikçe yalnızlık kabusa dönüşebilir.

Tek başına yaşanan, korkular, endişeler, sorunlar ne yazık ki çözülemiyor bu yüzden bir çok kişi evliliği tercih ediyor. Kimileri mecburen yalnız kalmamak için evleniyor. Ancak yalnızlıktan kurtulmak için evlilik kararı vermek de hatalı bir düşünce. Bu yüzden birini gerçekten seviyorsanız, aşıksanız ve ortak tercihleriniz olan, frekansınızın uyuştuğu  bir kişi varsa hayatınızda düşünmeyin ve evliliği tercih edin.