Çocuklar bazen belli bir olaya bağlı olmadan agresiflik, gerginlik ve huzursuzluk belirtileri gösterir. Sorduğunuzda ise nedenini açıklayamaz, zira kendisine nedeni bilmiyordur.

Çocuk 5 yaşına dek benmerkezci kişiliğe sahiptir. Kendisini dünyanın ve olayların merkezinde görür. Düşündüğü her şeyin gerçekleşeceğine inanır. Küçük kardeşini kıskanır ve onun ölmesini arzu ederse, bunun gerçekleşeceğini zanneder ve suçluluk duyar. Bu suçluluk duygusu ise onda sıkıntı yaratır.

Yaramazlık yapan ve söz dinlemeyen bir çocuğa annesi, “Şayet beni üzmeye devam edersen senin annen olmam ve seni bırakırım.” derse çocuk buna inanır. Bunun bir sitem olduğunu anlayamaz. Anne alışverişe çıksa çocuk annenin onu terk ettiğini düşünüp endişelenir.

Davranışlarından ötürü sürekli suçlanan ve ceza alan bir çocuk kendini kötü hisseder. Anne baba arasında çıkan sorunların, kavgaların sebebini kendisi olarak görür. Kötü bir çocuk olduğu için anlaşmazlıklara neden olduğunu düşünür ve bir gün anne ve babanın ayrılarak kendisini yalnız bırakacaklarını düşünür. İçten içe bir korku geliştirir. Bu korku da gerginliğe sebep olur.

Anne ve babaların çocuklarının gelişim özelliklerini iyi analiz etmesi ve buna göre davranması gerekmektedir. Bilinçli anne babalar, ruhsal açıdan sağlıklı çocuklar yetiştirecektir.