Mükemmeliyetçi kişi, kendinin ve/veya çevresindekilerin en küçük bir hatasını dahi kabul edemeyeni, kendini veya çevresindekileri devamlı eleştiren, herkesi kendi doğrularına göre düzeltmeye çalışan, ulaşılması hemen hemen imkansız, gerçek dışı hedefler koyan ve doğal olarak bu hedeflere ulaşamadığında da hayal kırıklığı ve öfke yaşayan, süreçten zevk duymaktan uzak, sorun odaklı, devamlı olarak beğenilmeme ve sevilmeme kaygısı yaşayan biridir.

Tatminkar ilişkiler yaşaması ve işler yapması çok zordur. Kendini ve başkalarını acımasızca eleştirir ve mutsuzluk üretir. Mükemmeliyetçi kişi, kendi sırtını sıvazlamadığı, kendini ödüllendirmediği için devamlı dışarıdan tasdiklenme ve olumlu dönüt bekler. Alamadığı zaman yaşadığı hayal kırıklığı yıkıcı olabilir.

Mükemmeliyetçi insanların hayatınca çok fazla “meli, malı” vardır. Devamlı organize etme, planlama, derleme, toplama ihtiyacı hissederler. Her şeyi sürekli kontrol altında tutmaya çalışırlar.