Burjuva konvansiyonunun son izleri ile birlikte korselerini fırlatıp , Montparnasse’nin doğusundaki la vie bohème’i takip etmek için ’20’lerde sıkıcı aile evlerinden kaçan kadınlar , bazen iki elbiseyi uzunlamasına kesiyor.

Bu kaba, ev yapımı frocks kuşkusuz bir sonraki masalardaki gerçeküstücülere bir borç  ile yankılanıyordu ve kolajları, deneysel filmleri ve bu sanatçıların nazikçe deneyimlediği salataların sözlerini kullanıyorlardı. Eğer Magritte’nin meşhur tablosu “Ceci n’est pas une pipe” diye bağırdıysa, bu frocks “Ben elbise değilim” diye bağırdı. Ama elbette, onlar da öyle.

Şimdi bu görkemli jumperlar, son pistlerde oldukça göze çarpan şık melezler ile bir rönesans yaşanıyor. Bu son versiyonları Frankenstein elbiseleri olarak adlandıralım – bu kutsal canavar gibi, bir araya gelmeyi amaçlamayan parçalardan oluşan bir kesik ve bir araya gelme dürtüsü.

Sacai en Chitose Abe yaygın kombine koleksiyonları ile 1999 yılında sahnede patlaması olan, çağdaş Frankenstein elbise tasarımcısı olarak kabul edilmektedir alışılmışın dışında materyaller-sadece deri ve dantel, aynı zamanda donuk forması ve heyecanlı topal, ağır tüvit ve masal tül . Abe, “Her zaman bir koleksiyonun ihanet ve istikrar dengesi olduğunu düşündüm” dedi. Ama sabun kutusu üzerinde erken olmasına rağmen, o tek proselytizer değildir. Le Depot, Paris’te eşcinsel kulübünün bodrumunda tutulan VETEMENTS efsanevi Güz 2015 koleksiyonu, anda, ihanet ve kararlılık dolu sergilendi: modeller ön, sweat shirt kıç Çiçek edildi elbiseler giydi. (Bu yüzden bir arkadaşın hemen önce iki tane alması, sonra giymek için çok modaya ve gelecekte de onları paketlemeye karar vermeleri istendi.